XII wieku w miejscu dzisiejszego dziedzińca głównego istniał gród obronny a w wieku XIV ziemie te należały do rodziny Włodków zwanych Ogrodzińskimi lub Ogrodzienieckimi. Już wtedy prawdopodobnie stał wybudowany zamek gdyż dokumenty z lat 1382, 1398 czy 1409 mówią o zamku w Ogrodzieńcu.
  W 1470 roku ziemie wraz z zamkiem kupuje od Bartosza Włodka rodzina Salamowiczów, po niej zamek należy do  Jana Feliksa Rzeszowskiego- kanonika krakowskiego, następnie Jana Pileckiego /1482 - 1501/, Mikołaja Pileckiego syna Jana. W 1508 roku właścicielami zostaje ponownie rodzina Włodków lecz w 1523 roku zamek za długi przejmuje Jan Boner - burgrabia i żupnik krakowski, starosta rabsztyński i ojcowski, wielkorządca krakowski i główny skarbnik królewski. Niestety umiera w tym samym roku /15.XII.1523/ i zamek przechodzi na własność Seweryna Bonera - bratanka Jana. On to w latach 1530 - 1545 wznosi wspaniałą rezydencję, którą można przyrównać do zamku wawelskiego. Po jego śmierci dzieło rozbudowy prowadzi syn Stanisław. Gdy i on umiera nie zostawiając potomka zamek dostaje się w ręce siostry Stanisława - Zofii. Ta wychodząc za mąż wnosi zamek i ziemie w wianie rodzinie Firlejów. Pozostaje on u nich do 1669 roku, kiedy to Mikołaj Firlej przekazuje zamek Stanisławowi Warszyckiemu - kasztelanowi krakowskiemu. W następnych wiekach zamkiem zarządzają między innymi: Męcińscy, Tomasz Jakliński /od 1784 roku/, jego siostra /do 1810 roku/, August Mieroszewski, Ludwik Kozłowski, Firsch Apple, rodzina Wołczyńskich. Pomimo tylu właścicieli zamek coraz bardziej popada w ruinę i niszczeje. Okoliczna ludność wykorzystuje kamienie i cegły z zamku do swoich celów i dopiero interwencja rządu w 1898 roku położyła kres rabunkowi.
  W latach 1959 - 1974 zabezpieczono zamek jako trwałą ruinę i przeprowadzono prace architektoniczne i archeologiczne.
   W okresie swojej świetności zamek posiadał tzw. zamek górny i podzamcze. Otoczony był murem obronnym połączonym ze skałami. W środku stały budynki gospodarcze a także mieszkalne dla załogi i służby. Dziedziniec wewnętrzny otaczały arkadowe krużganki. Wjazd prowadził przez wieżę bramną a dwie następne wieże pełniły rolę klatek schodowych. Podczas następnej rozbudowy powstaje skrzydło południowo - zachodnie ze strzelnicami na trzech kondygnacjach, narożny bastion a mur obronny otaczający nowe budowle utworzył następny dziedziniec. W latach 1561 - 1576 powstaje beluard i kwadratowa fosa.  W następnym wieku umocniono jeszcze zamek od strony zachodniej a na podzamczu wybudowano browar i gorzelnię. Nad zbudowanym wcześniej beluardem wzniesiona zostaje w 1649 - 1655 sala marmurowa z barokowymi zdobieniami. Podczas szwedzkiego "potopu" zamek zostaje obrabowany i zniszczony. Stanisław Warszycki naprawia uszkodzenia i dodatkowo wznosi potężny mur obronny z bramą wjazdową i zwodzonym mostem. powstają także na przedzamczu stajnie i wozownia.
   Obecnie ruiny zamku udostępnione są do zwiedzania.